متن ادبی
11 اردیبهشت 1395 توسط رقيه كوهساري
در قدر و مقام تو ،بس این سخن مولا
من علمنی حرفا ، قد سیّرنی عبدا
ای صبور آسمانی:
کدام کلمه قادر است که عظمت تو را برتابد؟ کدام زبان را یاری آن است که پرتو اندکی از تابناکی تو را جلوه گر سازد؟ کدام آیینه انعکاس شور و شیدایی توست؟
معرّف تو، باران معرفتی است که در مدرسه ی اجتماع می بارد. هر فطرت پاک، به هنگام ورود تو به هر اندیشه تابناک فرمان « برپا » می دهد. این نام توست که نشستگان را به قیام وا می دارد وگامهایت در شگفتن جوانه ها ی فضیلت و غرس دانه های علم و ایمان، در سرزمین پاک قلب شاگردان،استوارتر باد.
خجسته سالروز معلم بر شمامبارک باد